Ic roep, ic claghe

Het liefst had Hanneke haar bibliotheekpas als favoriete voorwerp genoemd, omdat het haar toegangsbewijs is voor een hele wereld aan boeken. Maar als het voorwerp iets met haar huis te maken moet hebben dan kiest ze voor het schilderij van Cobi van Hulst.

“Ik kwam bij Cobi thuis toen ik in de kunstcommissie van het Stadspastoraat zat. Zij zou bij ons exposeren. Haar schilderijen kwamen 'baf' binnen. De kunstenares doet veel met handen. Haar eerste expositie heette ‘handdoeken’.”

Het doek wat Hanneke en Ewout aan de muur hebben hangen heet: ‘ic roep, ic claghe’. Hanneke gaf het Ewout voor zijn verjaardag. “Ik vind het een heel krachtig schilderij. Het is interessant wat Cobi met kleur doet. Het heeft iets triests, maar de kleuren compenseren de somberheid. Ik kan naar het doek blijven kijken. De handen heeft ze ook zo mooi geschilderd. Ik haal eruit dat mensen veel voor hun kiezen krijgen, maar ook heel veel kunnen hebben. Het geeft kracht.”

Wat een in het oog springend schilderij is dit! Het is krachtig aanwezig en vraagt je aandacht. We vinden dat Hanneke het heel mooi omschrijft. De somberheid en de kleuren geven elkaar tegenwicht. Het schilderij doet wat met ons, het maakt dat we even contact maken met onze eigen kwetsbaarheid.