Tussen weelderig bloeiende planten komt een anatolische herder loom overeind en laat zich gewillig aaien. Zijn baas Jos Bogaarts (47) staat op de ladder en is bezig de authentieke stalen raamomlijstingen van zijn oude kazerne op de Saksen Weimar in Arnhem-Noord te voorzien van een lik verf.In de twee jaar dat hij en zijn vrouw Dorine (46) hier nu wonen, met hun twee kinderen Mily (14) en David (12), hebben ze de kale tuin weten om te toveren tot een klein paradijs. Tussen de bloeiende stokrozen en frambozenstruiken lijkt de hectiek van de stad ver weg."Jammer dat we het 'wauw-gevoel', van bezoekers die hier voor het eerst komen, niet meer iedere dag ervaren", zegt Jos. Enthousiast leidt hij ons rond.
Pronkstuk is de zelfgebouwde haard/pizza-oven en de buitentafel die gemaakt is van oude verwarmingsbuizen uit de kazerne.
"Ons pand is een beetje de entree van de Saksen Weimar. Vanuit de keuken zien we 's morgens de wijk tot leven komen."
Het is niet voor te stellen dat in de ruime eetkeuken ooit de voertuigenopslag van defensie huisde. Een grote eettafel is het middelpunt van de ruimte.
"Het kookeiland hebben we gekocht", vertelt Dorine. De rest is gemaakt van oude materialen uit de kazerne. Alles wat ze kunnen hergebruiken, krijgt een nieuwe functie. De metershoge aangrenzende ruimte, met prachtige oude balken in de nok, is omgetoverd tot een sfeervolle woonkamer.
Overal hangt of staat kunst en allerhande snuisterijen. "Voor ons ademt dit huis vrijheid", zegt Jos. "Het huis geeft je het gevoel dat alles kan. Het is heel open."In het pand combineren de bewoners wonen en werken.
Binnenhuisarchitect Jos en styliste Dorine werken samen in Buro Bogaarts Interiordesign. Een deel van het huis is ingericht als werkruimte.
In februari 2012 zagen ze het pand voor het eerst. Ze waren al een tijdje op zoek naar een huis waarin privé en werk samen zouden passen. "De kazerne was een drama, een compleet verwaarloosd pand", zegt Jos. "Maar het was precies wat we zochten."
"Ik had dit werk natuurlijk al voor heel veel opdrachtgevers gedaan. Dus ik wist dat het moest lukken, maar ik stond wel voor de opgave hoe ga ik van dit immense pand in godsnaam wat huiselijks maken", verzucht Jos.
In het eerste jaar maken de bewoners met behulp van familie en vrienden veel vaart met de opknap. Het meeste deden ze zelf. "Ik vind het dankbaar werk", zegt Jos die de grootste klusser is van de twee. "Het stoort mij niet dat er nog heel veel niet af is", Dorine wijst op de balk boven de schuifdeur. Het prijsje van de bouwmarkt prijkt nog op het hout. "We realiseren het stap voor stap."
Er wordt ook vooral genoten van het leven op deze plek. Want het stel weet dat het leven van de ene op de andere dag een hele andere wending kan krijgen. Als ze net in de kazerne wonen, wordt Dorine ernstig ziek. Even is er iets anders veel belangrijker dan muren schilderen en klussen.
En door de economische recessie gaat het op hetzelfde moment slechter met de zaak. "We zijn door diepe dalen gegaan. Als je dacht erger wordt het niet, werd het toch weer een graadje erger. Maar we zijn er samen goed uitgekomen. Deze plek heeft ook veel goeds gebracht."
Werk en privé loopt bij Jos en Dorine altijd door elkaar. "We zijn altijd bezig met mooie dingen maken", zegt Dorine. Ook in de vakanties met de kinderen maken we van materialen die we vinden objecten. "In de woonkamer staat een kunstwerk gemaakt van hout van een strand in Italië. Overal haalt Jos materialen vandaan.
De schuifdeuren tussen de keuken en de woonkamer komen uit villa Burghart in Velp. De bewoners creëerden samen zoals ze het zelf zeggen een 'robuust familiehuis'.
De wijk waar het huis staat is rustig. Alleen op zondag hebben we veel 'toeristen'. Oud-militairen zoeken de plek op waar ze ooit gestationeerd zijn geweest en ook veel nieuwsgierige Arnhemmers lopen er een rondje. "Ik zie mezelf hier wel oud worden", Jos wijst op de enorme weidse luchten boven de Saks. "Zo mooi. We wonen hier precies op de goede plek, niet ver van de bewoonde wereld maar wel op het randje van de stad. Als je in het centrum bent geweest en terugfietst, ervaar je een groot contrast. Van het lawaai van de stad, naar de rust van deze mooie plek."
